- پیام تسلیت فدراسیون
- روزنامه فدراسیون/شماره 246
- روزنامه فدراسیون/ شماره 245
- از دیار صحرا جام زرین میخواهیم
- روزنامه فدراسیون/شماره 244
- روزنامه فدراسیون/شماره243
- اعلام نحوه ثبتنام آی دی کارت اصحاب رسانه در لیگ قهرمانان سطح 2 آسیا
- یک دستیار فنی تمامعیار روی نیمکت تیم ملی
- روزنامه فدراسیون/شماره 241
- وفاق ملی برای سربلندی فوتبال ایران
- روزنامه فدراسیون/شماره 240
- متحد و همدل بهسوی جام ملتهای آسیا
- روزنامه فدراسیون/شماره 239
- وقتی ناصر حجازی از کلاس درس به تیم ملی رفت
- روزنامه فدراسیون/ شماره 238
تعداد بازدید: ۲۱۰۱
انتظار بیست ساله اکبر آقا به سر آمد
کارگر جم از معدود ستارگانی بود که قابلیت بازی در همه پستهای فوتبال کلاسیک دهه ۴۰ را داشت.

مهدی حدادپور - به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال، اکبر کارگرجم ۲ ماه قبل از ۸۱ سالگی، با دنیای خاکی وداع کرد، مردی از نسل پیشگام فوتبال ایران در ابتدای دهه هفتاد میلادی که قهرمان جام ملتهای ۱۹۷۲ و بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ شده و به المپیک مونیخ صعود کرد، از سلاله مردانی بزرگ که برخی مثل جعفر کاشانی و ناصر حجازی و همایون بهزادی و صفر ایرانپاک و غلامحسین مظلومی و ابراهیم آشتیانی بار سفر بستهاند و برخی دیگر مثل حسن حبیبی و منصور رشیدی و حسین کلانی و علی پروین و علی جباری کنارمان هستند که عمرشان دراز باد. کارگر جم از معدود ستارگانی بود که قابلیت بازی در همه پستهای فوتبال کلاسیک دهه ۴۰ را داشت، دفاع راست و چپ و پوششی و یارکوب، با قابلیت بازی در هافبک دفاعی و راست که از او افسانهای بینظیر در تاریخ تیم ملی فوتبال و باشگاه استقلال ساخته بود، جالب این که کارگرجم با استقلال هم قهرمان جام باشگاههای آسیا را شده بود. در تاریخ فوتبال ایران هر گاه بحث انتخاب بهترین سال مطرح شده، همگان گزینه را در خط میانی و خط حمله میجویند اما کارگرجم در دوران پرستاره فوتبال ۱۳۵۲ عنوان بهترین بازیکن سال را از معتبرترین میدان انتخابی آن دوران فوتبال یعنی نشریه دنیای ورزش به دست آورد، بالاتر از علی پروین و جباری و قراب و آشتیانی و کلانی و بسیار مردان بزرگ فوتبال در آن روزگار تاریخی. کمتر پیش میآید در انتخاب برترین مرد فوتبال یک مقطع و یک پهنه جغرافیایی در طول تاریخ مدافعی عنوان برترین را از مردان میانی و حمله برباید، یکی مثل فرانتس بکن باوئر از اساطیر تاریخ فوتبال، توانست این تابوی تاریخی را بشکند و در فوتبال ما این افتخار نصیب مردی شد که امروز شاهد غروبش هستیم. هر چقدر در فوتبال پر انرژی، شاداب و کوشا بود، در دوران بعد از فوتبال که خیلی زود و در ۳۱ سالگی اتاق افتاد، آرام و متین بود، بعد از درگذشت نابههنگام فرزند پسرش که امید زندگیاش بود، با چهره ای دیگر از این مرد بزرگ روبرو بودیم، همه جا بود اما کمحرفتر از همیشه، با غمی پنهان اما دائم، غمی که حتی دمی دست از سرش بر نمیداشت، گویی انتظار میکشید زمان عمر به سر آید و بار دیگر قامت مردانه فرزند را ببیند و دیروز همان روز بود، حالا کارگرجم از بزرگترین غم ۲۰ سالهاش رها شده، دل همه برای این تاریخ ساز فوتبال ایران تنگ میشود، مردی که هیچ گاه حقیر نشد و همیشه مایه عزت و آبروی فوتبال ایران و باشگاههایش بود.
گزارش خطا



