فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

احسان محمدی؛ سایت رسمی فدراسیون فوتبال- علیرغم اشتیاق کتمان‌ناپذیر ایرانیان به فوتبال، تلویزیون فیلم و سریال‌های زیادی با موضوع «فوتبال» نساخته است، خیلی از هنرمندان معتقدند که فوتبال به تنهایی خودش چنان بار عجیبی از درام، هیجان، تعلیق و غافلگیری دارد که عملاً بازسازی آن به شکل فیلم و سریال را دشوار می‌کند.

به سوی افتخار، پژمان، آخرین بازی و لژیونر سریال‌هایی هستند که در طول 25 سال گذشته ساخته شدند. سال 1390 از شبکه 5 سریال «سه، پنج، دو» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده روی آنتن رفت. یک سریال 45 قسمتی. قصه فیلم درباره فوتبال بود. حشمت سوری که از فوتبال متنفر است بعد از فوت عمویش تمام اموال او به وی می‌رسد، او با مشورت پسرش برای پول درآوردن یک تیم فوتبال(آذرخش) می‌خرد و مدیرعامل باشگاه می‌شود و پسرش را سرپرست باشگاه می‌کند، او با حقّه‌های دربندی مشاورش و دلال فوتبالی بیشتر ثروت بادآورده اش را از دست می‌دهد و دخترش با سیاوش رستمی و پسرش با شایسته دختر دربندی ازدواج می‌کنند ...

در کنار فرهاد آئیش، رضا رویگری، امیرحسین رستمی، سیاوش خیرابی و ... آتیلا پسیانی هم در نقش استوار سنگی بازی کرد. سرمربی و کاپیتان تیم پادگان که در مقطعی کوتاه سرمربی تیم آذرخش هم شد. پسیانی یک فوتبالی واقعی بود. او در این سریال نقش بازی نمی‌کرد، خودش بود با همان عشقی که به فوتبال داشت.

با آنکه یک استقلالی تمام عیار بود و حتی در فیلم سینمایی «آبی به رنگ آسمان»- مستند باشگاه استقلال- در نقش راوی ظاهر شد اما بعد از شکست پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا 2020 مقابل هیوندای کره جنوبی در اینستاگرامش نوشت:« با اینکه استقلالی هستم ولی از شکست پرسپولیس در فینال آسیا ناراحت شدم. پرسپولیس در این بازی قهرمانانه ظاهر شد و می‌توانست به قهرمانی برسد. واقعا حیف شد که پرسپولیس نتوانست جام را بالای سر ببرد.»

هواداری او از آبی‌های پایتخت بیش از نیم قرن به طول انجامید. بازیگر شایسته‌ای که آرزو داشت روزی پرسپولیس و استقلال در فینال لیگ قهرمانان آسیا به مصاف هم بروند در 66 سالگی دار فانی را وداع گفت تا فوتبال یک هوادار فرهیخته و یک عاشق جنتلمن را از دست بدهد، مردی که عشق به تیم محبوبش را در خلق نفرت نسبت به رقیب نمی‌دید.

درگذشت این هنرمند سینما، تئاتر و تلویزیون نه فقط میان علاقه‌مندان به هنر بلکه بین خانواده فوتبال هم بازتاب داشت و فقدان او را به سوگ نشستند. آتیلا پسیانی به عنوان یک چهره صاحب سبک در عالم سینما بار دیگر نشان داد که فوتبال می‌تواند به مثابه یک اثر هنری تحسین شود، مورد توجه قرار گیرد و لذت، شادی، اندوه و غرور و افتخار جمعی خلق کند.

روحش در آرامش که با وقار بود و اصیل.