به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال،مهدی زارعی در یادداشت خود آورده است:

ورزش ایران، برخلاف بسیاری از نقاط دنیا، نقطه صفر ندارد. اگر انگلیسی ها می توانند روز و ماه دقیق قانونمندشدن ورزش های مختلف را با توجه به اسناد اعلام کنند و اگر آلمانی ها و برزیلی ها می توانند به شکلی کاملا دقیق بگویند که چه زمانی نخستین توپ فوتبال وارد کشورشان شده است، ما ناچاریم بسیاری از اطلاعات تاریخی ورزش خود را به شکلی تخمینی اعلام کنیم.
داستانهای مربوط به فوتبال بازی کردن کارکنان سفارت بریتانیا در ایران را بسیاری شنیده ایم و اینکه چگونه بازی فرنگی ها مورد توجه جوانان عصرقجری شد.
حتی اسامی بسیاری از کارمندان بریتانیایی سفارتخانه این کشور در منابع ما نیز وجود دارد، اما کسب اطلاعات دقیق درباره افرادی که اولین ها را وارد ایران کردند، نیازمند مکاتبات و نامه نگاری های فراوان با کشورهایی است که به نوعی با ورزش ایران در ارتباط بوده اند. اتفاقی که تاکنون رخ نداده و تا امروز هم اراده ای برای انجام آن وجود نداشته است.
مرور لحظات مهم فوتبال ایران در قالب تصاویر و اسناد می تواند ما را بهتر با جایگاه خود در ورزش جهان آشنا کند. این که کجا بودیم و اکنون کجا هستیم و در آینده در چه جایگاهی خواهیم بود؟

فوتبال به شکلی تقریبی از حوالی دهه 1280 شمسی توسط بریتانیایی ها به ایران وارد شد. اولین توپهای فوتبال را انگلیسی های مقیم طهران و ملوانان بنادر جنوبی وارد ایران کردند. اندکی بعد در پایتخت، اعضای سفارت بریتانیا، بانک شاهنشاهی و تلگرافخانه« هند و اروپ» در اوقات فراغت خود، پا به توپ شدند و کمی بعد سه تیم مستقل تشکیل دادند تا نخستین مسابقات خود را در ایران و بدون حضور ایرانی ها برگزار کنند. در سال 1286 ش. و اندکی بعد از انقلاب مشروطه در ایران، « سر سسیل اسپرینگ رایس»( 1859-1918) وزیر مختار بریتانیا در ایران، رقابت های فوتبال و هاکی روی چمن را برای این سه تیم برگزار کرد و جامی نیز تهیه کرد تا به قهرمان تعلق گیرد. روی این جام نوشته شده بود:« طهران- فوتبال اسوسیاشن کلاب- 1907».
به مرور از ایرانی ها نیز در ترکیب تیمها استفاده شد. « کریم زندی» فوتبالیست آن ایام معتقد بود نخستین ایرانی بوده که در تیمهای انگلیسی به میدان رفته است.

چندی بعد و طی سالهای 1288 و 1289 نیز آموزش فوتبال در کنار سایر ورزشها در کالج آمریکایی( مدرسه البرز) شکلی جدی به خود گرفت. اما از آنجا که فوتبال نیاز به توپ داشت، دکتر ساموئل جردن رئیس کالج آمریکایی از انگلیسی ها کمک گرفت و توپ فوتبال تهیه کرد. مدرسه سن لویی نیز از دیگر مدارسی بود که در آن به شکلی جدی ورزش های نوین تدریس می شد. در این مدرسه ورزشکاران ایرانی و خارجی مختلفی شامل احمد وثوق( وزیر جنگ کابینه دکتر مصق)، کامیل گازا( پسر طبیب سفارت عثمانی)، الکساندر( پسر آنتوان عکاس)، حسین سیاسی( رئیس آینده فدراسیون فوتبال ایران)، غلامعلی بایگان( معز دیوان) و...به رشته های مختلفی می پرداختند.
سرانجام تیم کلوب ایران به عنوان نخستین تیم فوتبال در ایران، فعالیت خود را از ابتدای سال 1299 آغاز کرد. این تیم در بازیهای همان سال با انگلیسی ها رقابت کرد و بعد از تیم انگلیسی های مقیم ایران، نایب قهرمان طهران شد. این نخستین عنوانی بود که تیمی ایرانی در یک دوره مسابقه به دست می آورد.