فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

 

برای ایران در آن دیدار علی غلام‌زاده، امیر حسین اسماعیل‌زاده، طاها شریعتی، احمد جلالی، علی ستاوی، محمد غبیشاوی، محمد شریفی( 84 مجید نصیری)، محمد قادری، یونس دلفی (66 وحید نامداری)، امیرحسین حسین‌زاده (55 سعید کریمی) و الهیار صیادمنش به زمین رفتند. 

 

فکر می‌کنید آن پیروزی حادثه بود؟ 

 

ما در آن مسابقات با آلمان، گینه و کاستاریکا هم گروه بودیم. آلمان را 4-0 بردیم، گینه را 3-1 و مقابل کاستاریکا 3-0 پیروز از زمین بیرون آمدیم. تیم اول با 9 امتیاز و 10 گل زده! حتی در مرحله بعد مکزیک را هم بردیم اما 3-1 مقابل اسپانیا نتیجه را واگذار کردیم تا ماجراجویی شجاعانه‌مان در جام جهانی 2017 هند اینطور تمام شود. اسپانیا که به فنیال مسابقات رفت آن روز بازیکنانی مثل فران تورس، آبل رویز، خوان میراندا، هوگو گیلامون، اریک گارسیا و ... را در ترکیب داشت که بعدها در عالیترین سطح فوتبال جهان بازی کردند.

سرمربی تیم ملی ما در آن مسابقات عباس چمنیان بود. مردی آرام، فروتن، کم حرف، متمرکز بر تمرین و آینده‌ساز. او حالا دوباره به خانه برگشته است و با نسل جدیدی از بازیکنان کار می‌کند. خودش می‌گوید آن مسابقات به خاطره‌ها پیوست، تاریخ شد و حالا باید به آینده نگاه کنیم. چند ماه است شبانه‌روز با کادر فنی همراهش دوباره در حال ساختن ستاره‌هایی برای نسل آینده است. کاری که خوب بلد است، اینکه دیگران بلد نیستند از محصولات آماده او استفاده کنند گناه مردی نیست که به جای دویدن زیر نورپروژکتورها ترجیح می‌‌دهد در آکادمی‌ها بازیکن بسازد.

 

او حالا با یاسین زارع، ماهان مشابه، امیرمحمد عابدی، محمد امین جاویدزاده، عرفان یوسف‌زاده، علی جلوخانی، امیرعلی عشورنژاد، علی دستمرزه، محمد امین مهرعلیان، مهرداد آقامحمدی، ایلیا احمدی‌منش، محراب بادله، امید قره‌چماقلو، محمدامین حسینی، محمدرضا بنی‌تمیم، مرتضی علی بالدی، امیرحسین شجاعی، ماهان علیپور، سلمان غفاری، علیرضا یاری‌نسب، عرفان خدادایان، امیرمحمد بوستانی و ابوالفضل کاظمی به اردن رفته است، تا در مسابقات گروه A مقدماتی زیر ۱۷ سال فوتبال آسیا که از ۲۸ مهر تا ۶ آبان برگزار می‌شود با تیم‌های هنگ‌کنگ، کره شمالی، سوریه و اردن مبارزه کند. 

 

این پسرهای نوجوان را هنوز خیلی‌ها نمی‌شناسند، در مرکز ملی به دور از هیاهوی رسانه‌ها تمرین کردند، سختی‌ها و دشواری اردو، مسافرت، دیدارهای دوستانه و تدارکاتی و ماجرای توقف بلند مدت در قطر را هم از سر گذارندند و حالا با اشتیاق به سمت آینده می‌روند. اسم‌هایشان را یک جا یادداشت کنید، بعدها از میان آنها ستاره‌هایی پیراهن تیم ملی بزرگسالان را می‌پوشند، باشگاه‌هایی برای به خدمت گرفتن آنها با هم می‌جنگند، بمب بازار نقل و انتقالات می‌شوند و «هایجک» بعضی از آنها در دستور کار مربیان قرار می‌گیرد. آنها قصه سال‌های آینده فوتبال ایران را می‌نویسند البته به یک شرط: اسم بازیکنانی که آلمان را 4-0 در هم کوبیدند را مرور کنند و ببینند چطور بعضی از آنها در دالان‌های فوتبال از خاطره‌ها رفتند، بعضی از آنها در لیگ‌های پایین فوتبال بازی می‌کنند و چند نفر ستاره ماندند. خوب است از عباس چمنیان و از کادر فنی بپرسند راز ماندگاری در بالاترین سطح فوتبال چیست؟ در فراموش شدن و از زیاد رفتن رازی نیست!

 

 

برای تیم ملی زیر 17 سال ایران در مسابقاتی که بسیار فشرده برگزار می‌شود بهترین‌ها را آرزو کنیم. آنها می‌دانند در دنیای امروز فوتبال دیگر تیم آسانی وجود ندارد، هر فردی حریفی را دستکم بگیرد حتماً الهه فوتبال او را سخت و تلخ تنبیه می‌کند. ما از اینجا بازی‌های شما را دنبال می‌کنیم، آن پیراهن یوزپلنگ نشانی که به تن دارید رویای میلیون‌ها کودک و نوجوان همسن شماست، می‌روند بازار و بدلی آن را می‎خرند و به تن می‌کنند، شما این افتخار را دارید که «پیراهن تیم ملی ایران» را تن می‌کنید، نامتان پشت آن ثبت شده و این فرصت را دارید تا نام‌تان را از امروز در قلب مردم حک کنید. تا پای جان، برای ایران بجنگید.